-
1 klepać
1. (-pię, -piesz); perf; - pnąć; vtto tap, to pat2. vi(pot: paplać) to prattle (on)klepać kogoś po plecach/ramieniu — to tap lub pat sb on the back/shoulder
klepać biedę — (przen) to be hard up
* * *ipf.- ię -iesz2. (= rozpłaszczać) hammer, chase; klepać kosę roln. sharpen a scythe by hammering; klepać len roln. scutch; klepać biedę przen. be hard up.3. chatter, prattle.ipf.(= uderzać siebie)1. pat o.s.; klepać się po brzuchu pat sb's belly.2. (= klepać się nawzajem) pat each other.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > klepać
-
2 klep|ać2
impf (klepię) vt 1. to hammer [blachę, kosę]- klepać len/konopie to beat flax/hemp ⇒ wyklepać2. pot., pejor. (paplać) to prattle- klepał coś, ale nikt go nie słuchał he was prattling on and on but nobody was listening- przestań wreszcie klepać w kółko o tym samym stop rattling on about the same thing all the time- klepią pacierze they’re rattling off their prayers■ klepać biedę pot. to live from hand to mouth- cała rodzina klepie biedę the whole family is really hard upThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > klep|ać2
См. также в других словарях:
klepać — ndk IX, klepaćpię, klepaćpiesz, klep, klepaćał, klepaćany klepnąć dk Va, klepaćnę, klepaćniesz, klepaćnij, klepaćnął, klepaćnęła, klepaćnęli, klepaćnąwszy 1. «uderzać lekko dłonią» Poufale klepnął go po plecach. Z uznaniem klepali go po ramieniu … Słownik języka polskiego
